تجربیات گذشته من از روی نااگاهی بود از روی تکرار اشتباهات خودم وقتی نتایج یکسان میگرفتم فکر میکردم خدایی که مرا افریده هدفش مجازات من است پس دلیلی برای مجازات ومحکوم کردن و ازار من دارد گاها" فکر میکردم بنده بدی هستم و گناهکار و شاید هم بی گناه کلافی بودم سردرگم.خود را مستحق سرزنش و تنبیه میدیدم چرا؟ چون فکر میکردم شاید دل کسی را سوزانده ام  یا شاید زخم زبان زده ام شاید رفتارم با پدر یا مادرم خوب نبوده و چراهای دیگر.در جلسات وگوش دادن ها به تجربیات همدردانم و دیدن چهره ارام انها و ارتباط خوبی که با خداوند داشتندیک نوع امید در من پیدا شد که انطور که فکر میکنم نیست .او خدایی است که امروز هدایت کردمرا به سمت انجمن او جبار و مجازاتگر نیست او عاشق بندگانش است امروز با او مشورت میکنم او خدایی مودب است با اجازه من وارد زندگی ام میشود امروز به او میسپارم چون عاجز هستم امروز دعا میکنم که وقتی میسپارم دیگر پس نگیرم