خدارو شکر که باکمک انجمن دوازده قدمی وبازگشت به خود واقعیم توانستم امروز به پذیرم که دردرون من احساسات متفاوتی وجود دارد که می باید هم همینطور باشد و هرانسانی مشابه هم همین احساسات رادارد ولی تعادل این احساسات از اهمیت بالایی برخوردار هست و به تعادل رساندن این احساسات را من مدیون پذیرشی که از برنامه دوازده قدمی بدست آوردم می باشم من بعنوان یک انسان آموختم که امروز هراحساسی دارم پذیرشش را داشته باشم وخودم را مورد شماتت وسرزنش قرارندهم و باورکنم احساسات مادام العمربامن باقی نمیمانند و هرکدام زمان مشخص خودشون رو دارن اگرمطلبی من رو آزرده کرده خوب طبیعی هستش که احساس دلتنگی داشته باشم ولی قبلا سرزنش که پشت بندش میامد خودم راتحقیرمیکردم و واقعا اون احساس از حادثه ای که ایجا دشده بود من رو ازمسیرخارج نمیکرد بلکه احساسی که درادامه به خود میدادم یعنی ضربه ای که خودم به خودم میزدم منو همیشه ناک اوت میکرد ولی درانجمن آموختم پذیرش لحظه به لحظه خودم را داشته باشم وبه جای توقع زیادی از خودم ٬ بخودم وقت بدم وبدونم که من انسانی هستم مثل تمام انسانهای دیگه و قدرومرتبه بالاتری ندارم نه الگوی انسانیتم ونه جابگاه خداوند رو دارم پس حتما خطا میکنم بااین شرط من به تعادل رسیدم و آرامش دوباره به طرف من برگشت مرسی از حوصله ای که به خرج میدید ومطلب منو میخونید روزخوبی داشته باشید .