در قدم اول یعنی من عاجزم و ناتوان در قدم دوم فروتنی یعنی من جواب همه چیزو نمیدونم در قدم سوم یعنی من کارگردان نیستم. در قدم چهارم فروتنی یعنی قبول نقش خودم در اتفاقات و در پنج یعنی من نه به اون خوبی که فکر میکردم هستم نه به اون بدی که فکر میکردم.در قدم شش فروتنی یعنی من نه از دیگران بالاترم نه پایینتر و در هفت یعنی من همینی که هستم خوبم اما کامل نیستم.در هشت و نه یعنی قبول نقش خودم در خسارتها و اینکه مغبون شدن خودمو نادیده بگیرم و ببینم من چه خسارتایی به بقیه زدم نه اینکه بقیه چه خسارتایی به من زدن.در قدم 10 فروتنی یعنی اینکه بپذیرم من در مورد افکار و احساساتم و اعمالم چقدر مثل طوفان زندگی بقیرو داغون کردم و چقدر نیاز به انضباط دارم .در قدم 11 فروتنی یعنی سکوت کنم و گوش بدم و کمتر حرف بزنم و در 12 یعنی اینکه من نیاز دارم به تازه وارد نه اون به من.

تواضع، یکی از موضوعات علم اخلاق اسلامی است که بیشتر خصلت های پسندیده از این سرمایه بزرگ سرچشمه می گیرند. مرحوم نراقی در معراج السعادة، در تعریف تواضع می گوید:
تواضع، عبارت است از شکسته نفسی که نگذارد آدمی خود را بالاتر ازدیگری ببیند و لازمه آن، رفتار و گفتاری است که دلالت بر احترام دیگران می کند.
تعبیر به فروتنی در فارسی دقیقا همین معنا را می رساند و این مسئله از خلال گفتار و رفتار انسان ها نمایان می شود. معنا و مفهوم حقیقی تواضع آن است که انسان در مقایسه با دیگران، امتیاز و برتری ویژه ای برای خویش قائل نشود. وجود چنین حالتی در فرد، باعث می شود که دیگران را بزرگ و گرامی بدارد. زمانی که آدمی دریابد فروتنی او برای برادران مؤمنش، فروتنی برای خداست، احساس سربلندی و عزت می کند. حضرت علی علیه السلام این ویژگی مؤمن را با کلماتی زیبا چنین توصیف می کند: «نرم خو و مهربان است، از صخره سخت تر و از بنده ذلیل تر است». مرحوم فیض کاشانی می گوید:
این فضیلت اخلاقی مانند دیگر صفات اخلاقی، دارای افراط و تفریط و حدوسط است. حد افراط، تکبر و حد تفریط، پذیرش ذلت و پستی و حدوسط آن تواضع است. آنچه ستایش شده است و فضیلت محسوب می شود، همان کوچکی کردن بدون پذیرش ذلت و پستی است.
در روایتی از امام رضا علیه السلام آمده است که از ایشان پرسیدند: حد تواضع که اگر انسان آن را انجام دهد، متواضع محسوب می شود، چیست؟ فرمود: تواضع درجات و مراحلی دارد. یکی از آن مراحل، آن است که انسان قدر و موقعیت نفس خویش را بداند و خود را در آن جایگاه قرار دهد. با مردم آن گونه رفتار کند که انتظار دارد با او رفتار کنند. اگر بدی دید، آن را با خوبی جواب دهد. خشم خود را فرو خورد و از مردم درگذرد... .