اگر ما به اين نقطه از عجز رسيده ايم كه ديگر خواستار ادامه ي زندگي به روش گذشته نيستيم و ميخواهيم پاك بمانيم، پس تصميم ما ميتواند تصميمي قطعي و عميق باشد. در جاي جاي كتابهاي انجمن و نشريات از تصميم قاطع و جدي صحبت شده. معروفترين بخش در كتاب بزرگ همان جمله ي معروف ميباشد:

"به ندرت كسي را ديده ايم كه راه ما را با جديت بپيمايد و به مقصد نرسد."

اكثر ما كساني هستيم كه بخاطر مسائل شهواني و اجبار به رابطه و خودارضايي به نقطه اي از عجز و درماندگي رسيده بوديم كه از خدا تقاضاي مرگ ميكرديم و حتي بعضي از ما دست به خودكشي زديم. اين سوال ميخواهد به من بفهماند كه آيا حاضر هستم تا سر حد مرگ براي پاكي كوشش كنم؟ هيچ كس را نديده ايم كه از پاكي بميرد. يا بخاطر پاكي از شهوت بيمار شود و در بستر بيفتد و جان بدهد.. اما در اخبارها و روزنامه ها و همه جاي دنيا شاهد هستيم بخاطر شهوت روزانه چقدرها جانشان را از دست ميدهند و يا مجازات و زنداني ميشوند و چه زندگيهايي كه به خاطر شهوترانيها متلاشي شده است.

آيا من كه حاضر بودم بميرم و ديگر شهوت نكنم، حاضر هستم پاك بمانم حتي اگر بميرم؟ پاك بمانم به قيمت از دست دادن همه¬ي موقعيتها و همه ي لذتهاي پوچ و زودگذر؟ پاك بمانم حتي به قيمت خوشحاليهاي گذرا و موقت؟ پاك بمانم حتي به قيمت دردهاي شديد فكري وروحاني؟ پاک بمانم بخاطر خوشبختی خودم!؟