مارک البیون در کتاب خود تحت عنوان «ساختن زندگی و امرار معاش» چنین می گوید: در یک بررسی از فارغ التحصیلان دانشکده بازرگانی، 1500 نفر را از سال 1960 تا 1980 مورد مطالعه قرار دادند. در آغاز، فارغ التحصیلان به دو گروه تقسیم شدند.


 گروه الف: کسانی بودند که گفته بودند: می خواهند اول پول درآورند تا پس از آن، هر کار که خواستند بکنند. یعنی اول مشکلات مالی خود را حل و فصل کنند و سپس به امور دیگر زندگی بپردازند.


 گروه ب: شامل کسانی بود که ابتدا در پی علاقه واقعی خود بودند و اطمینان داشتند که پول عاقبت به دنبال آن می آید.
 از 1500 نفری که مورد بررسی قرار گرفتند، 83 درصد آنان یعنی 1245 نفر، کسانی بودند که در گروه الف یعنی اول پول قرار داشتند و گروه دوم، اول علاقه واقعی یعنی خطرپذیرها و ریسک کننده ها، 17 درصد و یا 255 نفر بودند.



 بیست سال بعد...................


 پس از بیست سال، 101 نفر از این 1500 نفر، مولتی میلیونر شده بودند که فقط یک نفرشان از گروه الف و صد نفرشان از گروه ب بودند!!! تو خود حدیث مفصل بخوان از این تحقیق!!!



 نکته: کاری را انتخاب کنیم که عشق، علاقه و تفریح ما باشد و نسبت به آن ذوق و شوق داشته باشیم. کار اگر فقط برای انجام وظیفه و درآمد باشد، بسیار خسته کننده و کسل کننده می شود. کم و زیاد شدن درآمد بر نحوه کارکردن اثر خواهد گذاشت. چنانچه کار از روی علاقه و عشق باشد، درآمد هم به دنبال خواهد داشت.



 روزی از حاکمی پرسیدند:

 «تو که چند سال پیش پینه دوزی بیش نبودی، چطور به فرمانروایی رسیدی؟»فرمانروا پاسخ داد: "من پینه دوز خوبی بودم!!!"



 جبران خلیل جبران می گوید:و اکنون با تو بگویم که کار با عشق چیست؟
 کار با عشق آن است که پارچه ای را ببافی، به این امید که معشوق تو آن را بر تن می کند.

 کار با عشق آن است که خانه ای را با خشت محبت بنا کنی، با این امید که محبوب تو در آن زندگی کند.

  کار با عشق آن است که دانه ای را با لطف و مهربانی بکاری و حاصل آن را با شوق و ذوق و لذت درو کنی، چنانکه گویی معشوق تو آن را تناول می کند.
.
.
.

  و بالاخره کار با عشق آن است که با نفس خویش جان دهی و بدانی که پاکان و قدیسان عالم به تو می نگرند...