گاهی اوقات آنچه انجام میدهم کم اهمیت تر از دلیل انجام آن کار است. برای مثال ، اگر بی پرده سخن گفتن را هنگامی که چیزی مرا نارحت کرده، انتخاب می کنم، انگیزه های من برای صحبت کردن، آنچه را که می گویم و نحوه گفتن ، مرا تحت نفوذ قرار خواهد داد. اگر من صحبت به دلیل این است که احساس می کنم این عمل درستی برای من محسوب می شود که آن را انجام دهم و به این دلیل که نیاز است خودم بیان کنم، پسمرکز توجه خودم هستم. واکنش های شنوندگان اهمیت کمتری دارد.
اما اگر من صحبت می کنم تا شخصی را تغییر داده یا تحت نفوذ خود قرار دهم ، پس عکس العمل آنها نقطه تمرکز توجهات من می باشد و آنچه که من از نتایج ارزیابی می کنم، مقیاس می شوند. ممکن است دقیقاً همان عبارات را در دو موقعیت بکار برم، اما اگر تمرکز من بر روی خودم باشد، تمایل دارم تا احساس بهتری در مورد تجربیات داشته باشم. کنایه از این است که معمولاً نتایج مطلوبتر از آن شیوه نیز به نظر می رسند.


یادآوری امروز

امروز به جای اینکه تنها نتایج را هدف قرار دهم، عملکردهایی را در نظر خواهم گرفت. چون به نظر می رسد که آنها اعمال درستی برای من می باشند.
« حتی اگر می دانستم که فردا چونه سیر خواهد شد، هنوز هم درخت سیب خود را می کاشتم.»