برای بسیاری از ما در گذشتهخوشی و لذت به ندرت دیده میشد.بهبودی در الانان ما را هدایت کرد تا اغلب اوقات به ان دست پیدا کنیم،اما به جای استفاده و لذت بردن از ان لحظات خوش نا امیدانه تلاش می کنیم این لحظات را محکم نگه داریم تلاش میکنیم زمان را متوقف درا متوقف ساخته و مانع تغییرات شویم.زیرا تصور میکنیم اگر از لحظات حمایت نکنیم این خوشی را از دست خواهیم داد.ما میتوانیم به منظور لذت بردن از خوشیهایی که میترسیم از دست بدهیم شدیدا درگیر اجتناب لز تغییرات میشویم.با چنگ زدن به انچه می خواهیم بیشتر از همیشه حفظش کنیم زودتر از همیشه انرا از دست خواهیم داد.
تغییر غیر قابل اجتناب است.ما می توانیم با تغییرات وابستگی دو جانبه داشته باشیم.وقتی که ما می خواهیم تغییری را بپذیریم جایگاهی برای عشق خداوند بنا میکنیم.بارها با تلاش کردن برای نفوذ در اینده میتوانیم زمان حال را آسانتر تجربه کنیم.آن هنگام که در زمان بروز احساساتمان انها را کاملا درک کنیم از این لحظات ارزشمند که برایمان مبارک است نهایت لذت را خواهیم برد.

یاداوری امروز

امروز تلاش میکنم با تجربه کردن انچه هست و انچه خداوند برایم معین کرده استخودم را برای پذیرش نعمت های او اماده سازم.
تلاش بیشتر برای در چنگال گرفتن لحظات جهت احساسات بهتر داشتن بسیار اغفال کننده است.این امر همانند نگاه داستن اب در مشت فردی است که هرچه بیشتر بفشاردآب سریعتر از لای انگشتانش فرو میریزد.