دهم فروردین - نسخه‌ی قابل چاپ

امروز سرافرازم از این‌که خداوند مرا انتخاب کرد که از بیماری عادت و وابستگی‌ و هم‌وابستگی‌ها دور باشم. فرصتی به من عطا فرمود که در زندگی دوباره از مشکلات فرار نکنم. دیگر با شرایط و دیگران جنگ و ستیز نداشته باشم. آرامش هدیه‌ای مهم و گرانقدر است، که خداوند آن را به من هدیه داده است. امروز می‌فهمم که من دارای ارزش والای انسانی هستم. اکنون ارزش‌های من در ارتباط ناسالم و مغرضانه با دیگران، مصرف مواد مخدر و الکل و سم نیکوتین نیست. وابستگی به هرشکل مرا به قهقرای نیستی و فلاکت می‌کشاند. این وابستگی بود که مرا در بلایا و آزارها قرار می‌داد. تصمیم‌گیری و حق انتخاب تنها از طریق رعایت اصول معنوی و روحانی قدم‌های خودیاری میسر است. امروز من می‌دانم که بیمارم و بیماری من وابستگی است. فرقی نمی‌کند هر چیزی توانایی وابسته کردنم را دارد. روزگاری مواد مخدر، گاهی قمار و الکل و سم نیکوتین و یا...فرقی ندارد هرچیزی که باشد، تأثیرات منفی آن روی زندگیم و احساسات و عواطفم و اطرافیانم را به ورطه آشفتگی می‌کشاند. این شناخت از بیماری باعث می‌شود، که مراقبت‌های خاص روی خودم را انجام دهم.
امروز خداوند عاشق من است!